Van tafeltranen naar tafelrust: hoe ga je om met kinderen die warme maaltijden weigeren?
Je staat een uur in de keuken, potten en pannen overal, en wat doet je zoon? Het bord nog net niet van tafel duwen. Alles behalve die boterham met choco lijkt verdacht en wordt geweigerd.
Tijdens een gesprek met de ouders van Louis (4 jaar) kwam dit heel duidelijk naar boven: ontbijt en lunch, geen probleem (oké, dat de boterhammen enkel met zoet beleg zijn en dat het apart moet liggen, dat even terzijde). Maar zodra de warme maaltijd op tafel staat is het paniek. Geen groenten, geen pasta, aardappelen of rijst, geen vlees. Tenzij het worst of spaghetti is, dan kan het net. En vis? Dat mag je meteen vergeten.
En toch… Louis groeit, volgt zijn curve, en zit eigenlijk best goed in zijn vel. Dus waarom is dat avondmaal dan zo’n strijd?
Waarom warme maaltijden vaak de boosdoener zijn
Veel kinderen tussen 2 en 6 jaar belanden in de voedselneofobiefase, een dure term voor: “Help, eten is van de ene dag op de andere eng geworden”. Bij Louis uit zich dat vooral bij de warme maaltijd. Alles wat anders ruikt, warm is of er verdacht groen uitziet, roept weerstand op. En laat dat nu net zijn wat we in een warme maaltijd willen aanbieden.
Maar (en hier komt het geruststellende nieuws) dit hoeft geen drama te zijn. Zolang een kind voldoende varieert doorheen de dag (boterhammen, fruit, melk, yoghurt, beleg), is er tijd en ruimte om stap voor stap te oefenen met die moeilijke avondmaaltijd.
Hoe maak je die stapjes kleiner?
👉 Maak het proven leuk: met mijn Proefsafari bijvoorbeeld. Kinderen leren kijken, ruiken, aanraken, likken… vóór ze moeten opeten. Een sticker kleven na een kleine stap is vaak al voldoende beloning.
👉 Gebruik herkenning: Louis eet frietjes graag? Probeer dan wortelfrietjes of zoete aardappelfrietjes. Zelfde vorm, nieuwe smaak. Geen 100% success ratio maar wel toegankelijker voor hem om te proberen omdat hij het al kent
👉 Samen hetzelfde eten: kinderen leren vooral door te kijken. Als zijn broer enthousiast aan zijn worteltjes knabbelen, wordt Louis sneller nieuwsgierig. Het is ook logisch dat Louis graag een boterham wilt als zijn broer dit krijgt dus probeer ik echt te adviseren om hetzelfde gerecht aan te bieden.
👉 Maak kleine tussenstapjes: kippennuggets zijn geen “slechte voeding”, maar wel een opstap naar kipfilet.
👉 Houd het ontspannen: geen “nog twee hapjes en dan…”. Stickers, grapjes en samen ontdekken werken véél beter dan druk. Denk aan een kleurplaat aan tafel of samen een boekje over voeding lezen. Aanrader nodig? -> https://hongry.be
Kleine hacks
Geef groenten ook eens koud. Warme groenten geven een veel sterkere smaak af dan wanneer ze koud zijn. Dan spelen we hier in op de sensorische gevoeligheid van je kind.
Bied een klein tasje soep aan bij thuiskomst: laagdrempelig en voedzaam (en kan perfect zonder brokjes in door volledig glad te mixen!).
Laat je kind meebouwen aan zijn of haar bordje: apart serveren (bijvoorbeeld worteltjes, puree en vlees) helpt vaak om vertrouwen te krijgen. Een echte sous-chef! PS: een ijsschepper om puree op te scheppen is echt een aanrader.
Wat mag je onthouden?
Het avondmaal hoeft niet langer een slagveld te zijn. Zie het als een proces, geen sprint. Kleine stapjes, met (zoals wij het hier in West-Vlaanderen zouden zeggen) veel leute, zonder druk, zorgen ervoor dat je kind beetje bij beetje meer durft.
De stapjes van het leren proeven zijn uiteindelijk zo simpel, en met de Proefsafari heb je een speelse tool die thuis zorgt voor meer rust en meer proeven. Het is een houvast na een lange dag werken om in te zetten en op zondagavond te kunnen vaststellen ‘wel, dat was aangenaam deze week, die nieuwe voedingsmiddelen introduceren’.